میلاد

چون همچو تویی را به جهان باز خدا داد

بلبل به چمن نغمه ی این شور و نوا داد

ارباب جهان این همه غیر از تو کجا داد

شیوای کلامت به جهان درس وفا داد

مستی به سر و عشق و به جان و دل ما داد

این روز که میلاد تو را دست قضا داد

میلاد تو ای گل به زمستان چه صفا داد

چون غنچه ی خندان به تمنای وصالت

یک سر همه حسنی و نکویی و محبت

شیرین سخنی چون تو به گیتی نرسیده

از چشم سخنگوی خمارت چه بگویم

فرخنده و میمون بود این روز خجسته